SFERA UCZUĆ
Twierdzimy, że ze wszystkich aspektów rozwoju dziecka, jego rozwój emocjonalny jest najważniejszy. Świadomość własnych uczuć, kontakt z nimi, umiejętność skutecznego radzenia sobie z nimi stawiamy na pierwszym miejscu, ponieważ jesteśmy przekonani, że jeśli dziecko żyje w zgodzie z nimi i ma przyzwolenie na wszystkie swoje emocje, dużo lepiej funkcjonuje społecznie i poznawczo.
Nie namawiamy do bezstresowego wychowania. Zachęcamy jedynie do tego, by znaleźć miejsce w Waszym domu zarówno na przyjęcie radości, jak i złości, strachu czy smutku. Rozmawiać o nich oraz wychodzić im naprzeciw. Wszystkie emocje są ważne, potrzebne i do wszystkich mamy prawo. Nie ma też uczuć dobrych i złych, tylko ludzie w różny sposób sobie z nimi radzą. Czasem bardzo niszczący. A to może dotyczyć w takim samym stopniu złości, jak i miłości.
Oddzielaj uczucia od czynów. Na każde uczucia powinno być miejsce, ale nie na każdy jego przejaw w działaniu.
W ramkach na czerwono podajemy hasła - prośby dziecka do Ciebie. Pod nimi przykłady - wg nas wspierającej komunikacji - na niebiesko. Pod ramką - sugestie, jakich wypowiedzi unikać.
| Zobacz moje uczucia. Pomaga mi to.
Widzę, że jesteś przerażony. Pomóż mi mówić o uczuciach, zachęcaj mnie do tego. Jak się poczułeś, kiedy usłyszałeś, że nie pojedziecie na wycieczkę? |
Unikaj mówienia:
Nie bój się.
Po co się złościsz.
Nie martw się, jutro pójdzie ci lepiej.
| Mów mi o własnych uczuciach. Jestem ich ciekaw.
Smutno mi, kiedy słyszę tę historię. |
Unikaj mówienia:
To takie smutne.
Dobry chłopak.
| Mów mi o swojej bezradności, o tym, że czegoś nie wiesz, nie umiesz.
Czuję się bezradna, kiedy trudno nam się dogadać. Przepraszaj i oczekuj przeprosin ode mnie. |
