W załączonych plikach znajdziesz ćwiczenie "Jak o tym powiedzieć?". Wydrukuj je.
Każdy rysunek (jest ich cztery) to inna historia. Zapytaj dziecko jak je widzi? Jak sądzi, co się stało? Jaki sekret ma bohater ilustracji - na każdym rysunku inny. Jak taki bohater się czuje?
Wg naszego pomysłu, rysunki ilustrują sytuacje, kiedy:
- ukrywam, że ktoś mi dokucza;
- mam problem z widzeniem, ale nie chcę się do tego przyznać;
- babcia za mocno mnie przytula, a ja tego nie lubię, męczy mnie to;
- rodzice się kłócą, a ja nie wiem, co ze sobą wtedy począć.
Można te ilustracje określić jako pochodzące ze świata pacynek.
A oto przykładowy opis do jednej z ilustracji:
Pacynka ostatnio słabo widzi. I wynikają z tego same kłopoty. Na przykład nie rozpoznaje przyjaciół z daleka i dlatego nie mówi im „cześć”, a oni obrażają się na nią – myślą, że jest taka zarozumiała albo, że ich nie lubi. Poza tym wciąż się potyka, bo za późno zauważa przeszkody na drodze. Nie może też jeździć na rowerze, bo na wszystkich wpada, w szkole też ma same problemy – nie rozpoznaje literek, które pani zapisuje na tablicy itp. Pacynka bardzo się wstydzi tego „niedowidzenia”, bo wydaje się jej, że nikt inny nie ma takiego problemu. Do tej pory nikomu o tym nie powiedziała, ponieważ bała się i wstydziła.
Zachęć dziecko do narysowania listu do bohatera rysunku. Niech zawiera on dwie informacje. Najpierw niech dziecko narysuje, jak uważa, że czuje się bohater tej opowieści. Na górze rysunku można napisać: Rozumiem to. Potem może powstać rysunek z udzieleniem rady bohaterowi ilustracji. Jakie dziecko widzi rozwiązanie dla niego.
Zespół Pacynkowa
