Jeśli chcesz w jakiś sposób zmienić treść naszej opowieści lub napisać nową samodzielnie, dobrze jest wiedzieć o kilku ważnych elementach, które w tekstach terapeutycznych powinny się znaleźć, jeśli mają one spełniać taką funkcję.
Cechami wspólnymi bajek psychoedukacyjnych i psychoterapeutycznych są:
- konstrukcja bajki powinna opierać się na metaforze sytuacji, w której znajduje się dziecko, jego zachowania itp. - opowiadamy historię o tym, z czym dziecko ma trudność przekładając to na nieco inne okoliczności;
- bohater bajki to alter ego dziecka, należy jednak unikać tego, by posiadał on cechy, które z naszym dzieckiem mogą go wyraźnie powiązać np.: imię czy cechy fizyczne; może to być zarówno człowiek, jak i każda inna postać - zwierzę, przedmiot, roślina, kosmita itp.;
- bohater bajki powinien posiadać problemy podobne do dziecięcych i rozwiązywać je za pomocą takich samych środków, jakie dostępne są w świecie ludzkim; unikamy magicznych rozwiązań;
- bohater radzi sobie z problemami przy pomocy innych postaci - warto wprowadzić tzw. „eksperta” (ważny jest element rozmowy) od danego problemu, kogoś, kto wspiera, rozumie jego trudności i uczucia, pokazuje problem od inne strony, ale nie rozwiązuje za bohatera ani też nie pociesza go bezproduktywnie;
- w świecie opowieści mamy do czynienia z takimi samymi relacjami między postaciami jak w świecie ludzkim;
- opowieść nie powinna mieć morału, pouczać; jej celem jest przedstawienie różnorodności sytuacji, związanych z tym - często trudnych emocji - i możliwości rozwiązań, bez wskazywania, co jest właściwe;
- należy eksponować uczucia i pisać o nich jak najwięcej, opisywać, bohaterowie również powinni często mówić, co czują, próbować nazywać swoje uczucia;
- wskazane jest wprowadzenie elementów humoru;
- bajka powinna dobrze się kończyć.
Pisać opowieści terapeutyczne możesz nauczyć się, biorąc udział w naszych Autorskich Warsztatach Bajkoterapeutycznych
Zespół Pacynkowa
