Ćwiczenia
To, co proponujemy w dziale „O czym możesz pogadać” jest opcją. Zrób to, jeśli uznasz, że dziecko jest na to gotowe, otwarte. Ważną zasadą pracy tą metodą jest brak jakiegokolwiek przymusu. Robimy tyle, ile dziecko chce i jak chce. Dlatego ostateczny kształt ćwiczeń może ulegać zmianie. Warto pytać dziecko, czy ma na coś ochotę. Odmowa jest często też coś mówiąca o dziecku. Propozycji naszych pytań do rozmowy nie traktuj też więc sztywno. Zasady, które podaliśmy do rozmowy przy okazji tekstu możesz również zastosować w przypadku tych rozmów.
Także ćwiczenia wykonaj wtedy, kiedy dziecko będzie miało na nie ochotę. Nie musi to być czas po lekturze tekstu. Jak już o tym pisaliśmy, pracę wokół jednego zagadnienia sugerujemy rozłożyć w czasie. Nasze teksty dotykają trudnych spraw, które wymagają ułożenia ich w sobie. Zwracamy uwagę na możliwość korzystania z innych tekstów o danej tematyce – wskazujemy je zawsze w dziale „O czym możesz pogadać”.
Oczywiście ćwiczenia można wykonywać z Tomkiem, jeśli posiadamy go w domu lub inną nasza domową pacynką.
Pamiętaj, że w proponowanych przez nas ćwiczeniach nie ma żadnego klucza, rozwiązania. Dziecko nie musi dać konkretnych odpowiedzi. Każda jest właściwa. Chodzi o to, by rozmawiać o tym, co czujemy, jak coś przeżywamy, czego potrzebujemy i jak się w tym różnimy. Zwracaj uwagę na te różnice. To uczy dziecko różnorodności świata oraz otwiera na odmienność.
O ile to możliwe, jak najmniej komentuj, nie moralizuj, możesz jednak parafrazować – to cenna umiejętność komunikacyjna. Polega na powtórzeniu w inny sposób tego, co usłyszeliśmy, np.:
Dziecko: Boję się tego.
Rodzic: Mówisz, że budzi to w Tobie lęk.
Dziecko: To jest takie smutne.
Rodzic: Zasmuciła cię ta historia.
Pamiętaj, że nasze ćwiczenia nie są tylko dla dziecka. Wykonaj je również. Dziel się z nim swoimi wrażeniami.
Zespół Pacynkowa
